divendres, 4 d’octubre del 2013

Eduardo Reyes: 'Quiero que Cataluña sea un país que valga la pena'

Discurs del president de Súmate en l'acte de presentació del col·lectiu

Us oferim el discurs del president de Súmate, Eduardo Reyes, en la presentació ahir a Bellvitge del col·lectiu que aplega castellanoparlants per la independència.
Yo no he sido independentista nunca. Confieso que no he sido independentista nunca. ¿Por qué? Porqué en Cataluña, ¿había tenido algún problema con los catalanes? ¿O algún catalán ha tenido algún problema con los andaluces, gallegos, extremeños, asturianos que hemos venido aquí? Si hay alguien, por favor que levante la mano.. No hay nadie. Por lo tanto, no había motivos para ser independentista. Pero tenemos unos motivos muy fuertes. De hecho, yo diría un solo motivo, lo que pasa es que coge como sesenta años: ese motivo es que Cataluña sigue siendo puteada, así de claro [aplausos]. Cuando putean a Cataluña, permitirme, nos están puteando a todos.

¿Hubiera alguien pensado que tuviéramos que ser independentistas si hubiéramos tenido un concierto económico como el País Vasco? Yo creo que no. Si España se hubiera comportado como se tendría que haber comportado el gobierno del color que fuera, España hubiera sido una grande... y está siendo una pequeña y se va a quedar sola. ¡Es que lo están haciendo! Eso es lo que me mueve.

Yo tengo aquí a mi suegra también. Tiene casi noventa años y es otro motivo por el que yo lucho [aplausos]. Porque una persona que ha estado toda la vida trabajando, ¡toda!, para tener una mierda de pensión, ¿cómo es posible que nos quedemos tan tranquilos, sabiendo que si pones la televisión porque quieres ver las noticias y enterarte de lo que está pasando por el mundo, resulta que cuanto más te enteras, más te cabreas? ¡Yo no hago más que cabrearme más cada día! Y me dice mucha gente: '¡Te vas a quemar, Eduardo!' Pero no, yo vengo quemado y me estoy reforzando... Creo que lo que tengo que pedir a la gente es que nos apoyéis, que nos apoyéis a todos los que podéis apoyarnos, porque nuestra voz tiene que ser mucho más amplia, tiene que llegar a muchísima más gente. (...)

Hay un señor que se llama Serafín... ¿No ha venido? Lo abordé en la farmacia para explicarle por qué se veía en la situación que se veía, pues tenía que pagar tres euros por unas medicinas que no podía mantener. Yo aprovecho cada día, cada persona con la que me encuentro, cada motivo que veo, para explicar a esa persona que tiene cada cuatro años la posibilidad de decir: 'Voy a votar por esto. Y si me engañan, ¡me puedo ir a asaltar el Congreso y pegarle fuego, si hace falta!' No votéis sin saber por qué, a qué y a quién. Eso es lo que tenemos que transmitir, pero hemos de transmitirlo uno a uno, todos nosotros.

Cuando conocí este sueño de Súmate, tardé tres segundos en decir: 'Toda la vida, la voy a dedicar para que Cataluña sea un país...' [aplausos] Que Cataluña sea un país que valga la pena y que yo me sienta orgulloso que mis padres dejaran aquí su piel.

Van a influir con el miedo, van a mandar tanques... Vaya, como sean como los submarinos, van apañados [risas]. A mi me indigna enormemente cuando leo una noticia que dice que para un alumno como mi nieto se van a destinar cinco euros día en educación, mientras que en Madrid se van a destinar cuarenta y siete. Yo digo: '¡Una mierda para ellos!'

Esta mañana en televisión me decían que si las mayorías silenciosas, que si las minorías silenciosas... Resulta que escuchan a los que no hablan, y a los que chillamos, a los que nos ponemos en cadena cuatrocientos kilómetros y en cuatro filas...
Traducció al català:
Eduardo Reyes: 'Vull que Catalunya sigui un país que pagui la pena'

No he estat mai independentista. Confesso que no he estat mai independentista. Per què? Perquè havia tingut cap problema amb els catalans, a Catalunya? O algun català ha tingut cap problema amb els andalusos, gallecs, extremenys, asturians que hem vingut aquí? Si hi ha algú que en dubti, per favor que aixequi la mà... Ningú. Per tant, no hi havia cap motiu per ser independentista. Però en tenim motius molt forts. De fet, jo diria que un sol motiu, passa que abasta com seixanta anys: aquest motiu és que Catalunya continua essent putejada, així de clar [aplaudiments]. Quan putegen Catalunya, permeteu-m'ho dir, ens putegen a tots.

Algú hauria pensat que seríem independentistes si haguéssim tingut un concert econòmic com el País Basc? Crec que no. Si Espanya s'hagués comportat com s'hauria d'haver comportat el govern del color que fos, Espanya hauria estat una gran... i ara és una petita i es quedarà sola. És que ho estan aconseguint! Això és el que em mou.

Tinc per aquí la meva sogra, també. Té quasi noranta anys i és un altre motiu pel qual lluito [aplaudiments]. Perquè una persona que ha estat tota la vida treballant, tota, per a tenir una merda de pensió, com és possible que ens quedem tan tranquils, tot i saber que si poses la tele per informar-te del que passa, resulta que de com més coses t'assabentes, més t'emprenyes? Jo no faig sinó emprenyar-me més i més cada dia! I molta gent em diu: 'Que et cremaràs, Eduardo!' Però no, jo ja vinc cremat i m'estic reforçant... Crec que el que haig de demanar a la gent és que ens doneu suport, que ens secundeu tots els qui pugueu, perquè la nostra veu ha de ser més més àmplia, ha d'arribar a moltíssima més gent. (...)

Hi ha un senyor que es diu Serafín... No ha vingut? El vaig abordar a la farmàcia per explicar-li per què es veia en la situació en què es veia, atès que havia de pagar tres euros per unes medecines que no podia mantenir. Jo aprofito cada dia, cada persona amb qui em trobo, cada motiu que veig, per a explicar a aquella persona que té cada quatre anys la possibilitat de dir: 'Votaré per això. I, si m'enganyen, me'n puc anar a assaltar el Congrés i calar-hi foc, si cal!' No voteu sense saber per què, què i a qui. Això és el que hem de transmetre, però hem de transmetre-ho un a un, tots nosaltres.

Quan vaig tenir notícia de Súmate, vaig trigar tres segons a dir: 'Tota la vida, la dedicaré perquè Catalunya sigui un país...' [aplaudiments] Que Catalunya sigui un país que pagui la pena i en què jo em senti orgullós que els meus pares hi deixessin la pell.

Voldran influir amb la por, ens enviaran tancs... Bé, si són com els submarins, van arreglats [rialles]. A mi m'indigna enormement quan llegeixo una notícia que diu que per a un alumne com el meu nebot es destinaran cinc euros el dia en educació, mentre que a Madrid se'n destinaran quaranta-set. I dic: 'Una merda per a ells!'

Avui al matí per televisió em deien que si les majories silencioses, que si les minories silencioses... Resulta que escolten els qui no parlen, i els qui cridem, els qui ens enllacem en una cadena de quatre-cents quilòmetres i en quatre files...
PER VEURE VÍDEO, ENTRA A L'ENLLAÇ:

Cap comentari:

Publica un comentari a l'entrada